ลูก2ขวบยังนอนสะดุ้ง! สาวเปิดใจไร้ที่พึ่งเป็นเหยื่อระเบิดไฟใต้ กลับถูกมองเป็นมือวางเสียเอง

จากเหตุการณ์ความรุนแรงในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ เกิดระเบิดในพื้นที่ บ้านนาพร้าว เทศบาลตำบลปะนาเระ อ.ปะนาเระ จ.ปัตตานี เมื่อวันที่ 15 ก.ค.ที่ผ่านมา แรงระเบิดวันนั้นส่งผลให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บรวม 12 ราย แยกเป็น เจ้าหน้าที่ อส.ทพ. 6 นาย ชาวบ้าน 6 ในจำนวนนี้มีเด็ก อายุ 1 ขวบ 2 ขวบ 12 ปี และ 17 ปีรวมอยู่ด้วย

ล่าสุดเรื่องนี้ วันที่ 20 ก.ค. น.ส.ซูนีตา เวาะ เย็ง อายุ 23 ปี ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์และเป็นหนึ่งในรายเชื่อผู้บาดเจ็บกับลูกชายวัย 2 ขวบ เล่าเหตุการณ์วันนั้นทั้งน้ำตา จากความรู้สึกในจิตใจ เมื่อถูกมองว่าเป็นคนร้ายเสียเอง โดยอนุภาพระเบิด 1 ลูกวันนั้น ทำให้ชีวิตเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

น.ส.ซูนีตา เวาะ เย็ง เล่าให้ฟังว่า หลังเหตุการณ์ระเบิดผ่านไป 5 วัน มีแค่อีหม่ามในชุมชนเท่านั้นที่มาถามข่าวที่เกิดขึ้น ยังอดน้อยใจไม่ได้เลย ผู้ใหญ่บ้านยังมาไม่ถึง ส่วนเจ้าหน้าที่อำเภอหรือ หน่วยอื่นๆก็ไม่มี หรือเพราะเราไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก “เราไม่ได้ต้องการอะไร เราแค่ต้องการกำลังใจ ตัวเองผวาตลอด กลัว ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก แถมยังมาเจอกับ พฤติกรรมเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติเสมือนว่า เราเป็นคนร้ายที่ก่อเหตุ ทั้งที่เราก็เจ็บ ลูกก็เจ็บ จากที่รถล้มขณะเกิดระเบิด เพราะเรามาเจอพอดีแต่โชคดีอยู่คนละฝั่งถนนทำให้ไม่ถูกสะเก็ตระเบิด”

ตอนเกิดเหตุกำลังนั่งรถกับแฟน พร้อมลูกและหลาน จะไปซื้อกับข้าวที่ตลาดปะนาเระ พอมาถึงจุดเกิดเหตุระเบิดก็ดังขึ้น รถจักรยายนต์ทหารพุ่งมาทางที่รถจักรยายนต์ของเรา ขณะที่ เราล้มอยู่ เขากระเด็นไกลพอสมควรจากจุดระเบิด จากนั้นเรารีบเอามือถือโทรบอกพี่สาวว่ารถล้ม เกิดเหตุระเบิดข้างหน้า พี่สาวบอกว่าให้ก้มลง ตอนนั้นมีทั้งควันทั้งเสียงปืนลูกชายและหลานสาวร้องไห้ตกใจ ระหว่างหลบริมทางไม่นาน ก็คุยกับแฟนว่าเราพาลูกหนีไปบ้านยายที่อยู่ห่างจากจุดเกิดเหตุ 200 เมตรดีกว่า อยู่ที่นี่ไม่รู้อีกนานแค่ไหน ลูกจะยิ่งตกใจเพราะเสียงปืนดังนานมาก

พอไปถึงบ้านยายไม่นาน ทหารก็มาเคาะประตูเรียกให้ออก เราก็ออกมา แล้วก็พาเราไปอยู่ที่เกิดเหตุ ขอพาลูกไปโรงพยาบาลเขาก็ไม่ให้ไป แต่พอผู้การทหารมาและนายอำเภอมาเขาก็ให้ไป ตอนนั้นตกใจและลูกกับหลานก็ร้องเกาะเราแน่นตลอดจนถึงโรงพยาบาล จนถึงตอนนี้ ลูกจะสะดุ้งและร้องไห้ตลอดเวลานอน ตื่นมากลางดึกร้องไห้กอดเราแน่น บอกว่ากลัว ก็นึกในใจตัวเองว่า เรายังผวาขนาดนี้ ยังหลอนอีกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แถมเจ้าหน้าที่ปฏิบัติและพูดจาเหมือนกับเรา เป็นคนวางระเบิดเสียเอง แล้วลูกยังเล็ก ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะนอนสะดุ้งและร้องไห้

ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่คิดว่าเราเป็นคนวางระเบิดหรือเปล่า ถึงไม่มีใครมาเยี่ยมเรา มาถามเหตุการณ์ เราอยากได้กำลังใจ พ่อ-แม่เราก็ตายแล้วเราไม่รู้จะไปปรึกษาใครไม่รู้จะคุยกับใครนอกจากคนในบ้านซึ่งก็เป็นเด็กๆหมด ผู้นำในพื้นที่ก็ไม่มีใครมาสักคน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใหญ่โตเป็นข่าวทั่วประเทศ มีผู้ที่ได้รับผลกระทบแต่ไม่มีใครมาดูแล ปล่อยให้ต้องตกในสภาพไร้ที่พึ่ง

เครดิตข่าวโดย: khaosod